Cumhur İttifakı ve Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi
Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi, üçüncü yılını tamamlamış, bu süreçteki gelişmeler karşısında yasama kanadının gücü ve yürütmenin manevra kabiliyetiyle, rüştünü büyük oranda ispat etmiştir. Geçen bu üç yıllık süre zarfında öncelikle küresel ölçekte karşılaşılan Kovid-19 problemi ve beraberinde gelen ekonomik krizle mücadele edildiği gibi aynı zamanda Türkiye ekonomisine doğrudan yapılan ekonomik saldırılar, yaşanan terör olayları ve bölgede Türkiye’yi sıkıştırmaya yönelik şer hamlelere de karşı konulmuştur. Aynı zamanda bu problemlere karşı verilen mücadelelerin, sistemin test edilmesini de sağladığı söylenebilir. Pek çok farklı kulvarda mukavemet gösteren Türkiye’nin bu alanların hepsinden sağlıklı bir şekilde çıkması esasen Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ne geçişin ne kadar yerinde bir karar olduğunu işaret etmektedir. Türk Tipi Başkanlık Modeli olarak da isimlendirilen Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi yaşanan onca problemin çözümü esnasında sağladığı kolaylıkla eski parlamenter sisteme karşı pek çok noktada üstün olduğunu göstermiştir. Sistemin, öncelikle anayasal açıdan sıkıntıları beraberinde getirmekle birlikte mevcut yapıyla büyük bir uyumsuzluk yaşamadan entegrasyonunu tamamladığı görülmektedir. Ayrıca alınan kararların ve uygulamaların hızı da sistemden beklenen en önemli noktalardan biridir. Nitekim parlamenter sistemin bir türlü gideremediği, devlet sistemini defaatle krize sokan bu sorun olmuştur. Ayrıca bu yeni sistemin millet iradesine dayanmasıyla ulaşılan seçilmişlerin üstünlüğü felsefesi, Türk yönetim sisteminin yıllardır çözmeye çalıştığı “vesayet problemi”ni de ortadan kaldırmıştır. O vesayet anlayışıdır ki; yıllardır Türk Milleti’nin iradesini hiçe sayan, “biz yaparız, biz düşünürüz, vatandaş ne bilir!” mantığıyla milletin düşüncesine ve isteklerine ambargo koyan, belirli odakların hizmetinde ve onların çizdiği sınırlarda hareket eden bir Türkiye arzulayan odakların elindeki en büyük silahtır. Türk Milleti kendisinin tercih ettiği Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’yle birlikte iradesini yeniden devlet yönetiminde göstermektedir. Türk Milleti’nin yönetim geleneğinin en önemli kazanımlarından olarak görülen bu yeni sistemi Lider Devlet BAHÇELİ “Türk Tipi Başkanlık Modeli, büyük bir reformdur. Yönetim hayatımızda ileri bir aşamadır. Yüksek bir noktadır. Geçmişle geleceği aynı potada kaynaştıran bir muhtevaya sahiptir. İlke, kurum ve kurallarıyla kökleşmesi zamanla mümkün olacaktır. Varsa açığı, eksiği, gediği pek tabii düzeltilecektir. Bu konuda her zaman çalışıyor, yeni sistemin işleyişini ve ilerleyişini takip ediyoruz. Uygulamada görülen aksaklıklar oluyorsa bunlar telafi edilir. Türkiye, yönetim sistemi alanında aradığı müstesna fırsatı ve şifayı bulmuştur.” şeklinde açıklamaktadır. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine geçişle birlikte görülen en temel sıkıntının mevcut anayasadan kaynaklı olduğu söylenebilir. Öncelikle millet iradesini hiçe sayan bir vesayet örneği olan mevcut anayasanın zaten defalarca değiştiği, oynandığı ve ihtiyaçları karşılayamaz bir hale geldiği açıktır. Anayasalar, zamanla toplumun yeni ihtiyaçlarına göre değişen temel metinlerdir. Bir başka ifadeyle, dinamik sözleşmelerdir. Ayrıca mevcut anayasanın, Türk siyasi tarihinde yürürlüğe girdiği günden bugüne tartışılageldiği, toplumun vicdanında kabul görmediği de bilinmektedir. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ne geçişle birlikle yeni anayasa da artık kaçılmaz, kaçınılmaz, ertelenmez ve elzem bir hal almıştır. Çünkü mevcut anayasa parlamenter sistemi dikkate alarak düzenlenmiştir. Türkiye, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine geçiş aşamasındayken yeni CHP’nin başını çektiği muhalefet her zamanki gibi temel mantık hatalarına saplanarak konuyu ıskalamıştır. Meseleyi doğru bir şekilde yorumlayacak bir bilgi düzeyinde analiz etmeden “istemezuk” kampanyasına girişmiş ve bir türlü somut gerekçeler sunarak alternatif bir söylem ve siyaset ortaya koyamamıştır. Başlarda bir “rejim değişikliği” şeklinde yürütülen algı operasyonu ardından yerini içi hala doldurulamamış bir “güçlendirilmiş parlamenter sistem” zırvasına bırakmıştır. Oysa Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ne geçişin rejim değişikliğiyle herhangi bir ilgisi yoktur. Devletin rejimi, 29 Ekim 1923’de belirlenmiştir. Cumhuriyet rejiminin mücadelesini, Türk Milleti kanla, vicdanla irfanla vermiş ve Türk Milliyetçileri; bu rejimin kuruluşunda olduğu gibi himayesinde de tavizsiz bir şekilde, mücadelesine devam edecektir. Türkiye Cumhuriyeti’nin kadim Türk devlet geleneğinden ilham alan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin mimarı olan MHP Genel Başkanı Devlet BAHÇELİ, muhalefetin sistemle ilgili içine düştüğü durumu “Zillet ittifakının Parlamenter Sistemle ilgili çalışmalarını inceledik. Tutarsızlıklar ve çelişkilerle dolu olduğunu mütalaa ettik. Geleceğe dair söyleyecek bir sözleri yok. Gelişmeleri okumaktan acizler, bu konuda kabiliyet ve kalite sorunları had safhada. Dünyanın ve Türkiye’nin yeni şartlarını anlayamıyorlar. Bu yüzden patinaj yapıyorlar. Adeta debeleniyorlar, zamanın ruhuna, çağın eğilimlerine, ülkenin gerçeklerine direniyorlar. Bu nedenle de zillete düşüyorlar. Parlamenter Sistem denenmiş, ama devlet ve toplum hayatına devamlı yeni sorunlar getirmiştir. Bu sistem kutuplaşmanın sistemidir. Bu sistem kavgaların sistemidir. Bu sistem gerilimlerin sistemidir.” açıklamasıyla özetlemiştir. Yeni CHP ve peşine takılan İP’in ve “vesaire” şeklinde özetlenecek diğerlerinin durumu tam da budur. Siyaset kurumunun en temel ögesi olan siyasi partiler milletin ve devletin varlığının teminatı olacak politikalar üretmek için vardırlar. Bu açıdan ülke sorunlarını tespit etmekten çok bunlara yönelik çözüm üretmelidirler. Kuruluş aşamasından itibaren İPe sapa gelmez, bir dediği bir dediğini yalanlayan ve Türk siyasetinde hala kendine bir zemin bulamamış olan İP’in, iyileştirilmiş ve güçlendirilmiş parlamenter sistem ile ilgili hazırladığı çalışmada daha girişindeki bir cümle şunu söylüyor “Türkiye’de yaşanan ağır ekonomik kriz, gerçekte ülkemizin uzun zamandan beri içinde bulunduğu ağır hukuk krizinin neticesidir.” Peki bu durum tespitinin gerekçelerini de millete sunmak esas olan değil mi? Pek çok krizi yaşamış bu ülkeyi söz konusu krizlerden, zaten bu krizlerin bizzat hazırlayıcısı konumunda olan eski sistemle mi kurtarmayı düşünüyorsunuz? İşte “okyanus ötesinden” alınan talimatlarla kurulan İP ve yine aynı yerden aldığı talimatlarla hareket eden Yeni CHP ile vesaire olarak özetlenecek diğerlerinin sistemle ilgili söyleyebilecekleri bu kadardır. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemini yargılarken öncelikle parlamenter sistemin yarattığı siyaset ve ekonomi başta olmak üzere pek çok yönetim alanını kapsayan krizlerin iyi irdelenmesi gerekmektedir. Çünkü siyaset kurumunun çözüm bulamadığı bu krizlerin acı faturasını her zaman millet ödemiştir. Bu acılar milletin sırtına birer yük olarak kalmıştır. Öncelikle, siyaset kurumunun en temel sorunu bir türlü oturmayan “uzlaşı kültürü”dür. MHP, kuruluşundan bugüne başta kriz dönemleri olmak üzere pek çok zaman çözüm odaklı bir yaklaşımla millet iradesinin lehinde siyaset üreten, siyasi kazanımlardan öte millete hizmeti her şeyin üstünde gören bir anlayışı benimsemiştir. Nitekim geçmiş dönemlerde yürütülen koalisyon hükümetlerinde gerek MHP gerekse Lider Devlet BAHÇELİ üzerine düşen sorumluluğu fazlasıyla yerine getirmiştir. Sadece 1999 seçimleri sonucunda oluşan 57. Cumhuriyet Hükümeti döneminde sergilenen özveri bile Türk siyasi tarihinde “uzlaşı kültürü” konusunda ders niteliği taşımaktadır. Benzer biçimde Milliyetçi Hareket Partisi ve Lider Devlet BAHÇELİ, yine 2007 yılında yaşanan Cumhurbaşkanlığı seçim krizinde millet iradesinden yana olan çizgisinden sapmadan milletin seçimlerde verdiği sorumluluğun bilinciyle meclis oturumuna katılarak yeni bir vesayet krizini önlemiş, meclisin üstünde başka hiçbir gücü tanımadığını ortaya koymuştur. Ancak siyasette uzlaşı kültürünün oturması konusu tek başına MHP’nin ve Lider Devlet BAHÇELİ’nin yürütebileceği bir mesele değildir. Hal böyleyken uzlaşı kültürünün yerleşmesi ve gelişmesi Türk siyasetindeki partilerin uzlaşıya uygun davranış kalıplarını benimsemesiyle mümkündür. Bu minvalde